[เด็กหญิงแป้งหอม] เมื่อต้องเลี้ยงลูกเองวันแรก ลูกจ๋าออมมือให้แม่ด้วย

วันที่หม่ามี้ได้เลี้ยงแป้งหอมด้วยตัวเองเป็นคืนแรก ต้องบอกว่าบันเทิงทั้งคืน มีข่วงที่หิว จะอึ จะฉี่ สะอึก ไปพร้อม ๆ กัน เรียกได้ว่าทำตัวไม่ถูกทีเดียว

แป้งหอมจะมีจังหวะหิว ๆ ด้วยการทำหน้ายิ้ม ๆ เบะปาก ต่อด้วยบิดขี้เกียจ และทำปากแบบนกกระจอก

ปล้ำกันตั้งแต่สามทุ่มยันเช้า มือใหม่หัดเลี้ยงก็จะไม่รู้ว่าเด็กต้องการอะไร แต่ก็ถือว่าแป้งหอมงอแงน้อยมาก เด็กทารกจะมีอยู่แค่ 3 อย่าง เปียก หิว และ ต้องการให้กอดอุ้มเฉย ๆ อย่างเดียวเท่านั้น

แต่วันนี้ก็มีเรื่องมหัศจรรย์อย่างหนึ่งคือไม่ปวดแผลเลย น่าจะมาจากการร้องไห้ตั้งแต่ 16.00 – 21.00 น. มีเว้นวรรคบ้าง มันสับสนทำอะไรไม่ค่อยถูก เพราะมีการเปลี่ยนแปลง ต้องรู้จักคนใหม่ และต้องย้ายที่หลับที่นอน คิดว่ายังไม่ใช่ภาวะซึมเศร้าหลังคลอด (ที่เรียกกันย่อ ๆ ว่า บลู (Blues) มาจาก Postpartum Blues)

เช้าวันต่อมาก็อาบน้ำแป้งหอมกัน เวลาประมาณ 10 โมงตามตำรา หลังกินอิ่มและก่อนกินมื้อถัดไป คือคนเพิ่งพักฟื้นจากการผ่าคลอด แล้วต้องมาอาบน้ำลูก ถ้าไม่มีคนช่วยมันอันตรายมาก เด็กต้องใช้เวลาอาบอย่างรวดเร็ว และแม้ว่าระหว่างอาบน้ำเธอไม่ร้องเลย แต่ช่วงบ่ายก็มีทีท่าว่าตัวร้อนรุม ๆ วัดไข้ได้ 36.9 โทรไปถามเนิร์สเซอรี่โรงพยาบาลที่ฝากครรภ์ เขาบอกว่าถ้าเป็นไข้ ต้อง 37.5 – 38.5 c โทรไปสอบถามแผนก Nursery แล้วเขาบอกว่าปกติ ไม่ได้เป็นไข้

โดยส่วนตัวคิดว่าลูกเราเป็นเด็กพลังเยอะมาก เตะ ถีบ ไม่ปราณีปราศรัย ผ้าห่อตัวหลุดบ่อยมาก ถุงมือถุงเท้าหลุดตลอดเวลา มือเท้าเขาแข็งแรงกว่าที่คิด จับเขาดื่มนมปลุกตื่นบ่อย ๆ กลัวจะช้ำเฉามือ

พรุ่งนี้มีนัดวัดค่าเหลืองกับคุณหมอ ก็ต้องรีบไปแต่เช้าให้คุณหมอช่วยดู  หวังว่าคืนนี้คงผ่านไปด้วยดี สำหรับเรื่องของน้องแป้งหอมช่วงสัปดาห์นี้ขอสุดที่คืนแรกนี้ก่อน ไว้มีอัพเดทพัฒนาการมากกว่าจะมาเล่าให้ฟังต่อนะคะ